gdzie Ty się podziałeś?
losie mój piękny, tyle mi dałeś
choć nie musiałeś
powinnam dziękować
pokłony ci składać
lecz przecież przez dumę
może nie wypadać!
Więc żyję dalej w naiwności
że to, co dostałam
na zawsze zagości
że odtąd co chwilę otrzymam od życia
to, co jest dobre
i wszystkich zachwyca.
Próżność ma wielka
i zadufanie
świat zatem mówi:
od teraz już więcej
nic nie dostanie!
Skromność zatem to wielka chluba
nie bądź pyszny, choć Ci się uda
biegnij na szczyt
ciesz się zwycięstwem
lecz pamiętaj i o tych
co ponieśli klęskę
okaż empatię
i bądź człowiekiem
ach! wszystko kiedyś przychodzi z wiekiem...
Jestem dumna z mojej kumpelki. Niezwykle wyszukany i unikalny język estetyki. Daje 10/10
OdpowiedzUsuńPiekne slowa ☺
OdpowiedzUsuń